Het bouwen van een eigen woning kost de meeste eigenaren bloed, zweet en tranen. Ze zijn blij dat ze na een jaar van alle ellende af zijn, al zeker wanneer ze zelf ook de handen uit de mouwen hebben moeten steken. Bij Ton Altena en Jopie Koens liep het net iets anders.
“We hebben drie jaar over de sloop en bouw gedaan”, legt Ton uit. Ze woonden al die tijd in woonunits op het eigen erf. “Dat ging prima en het gaf ons de mogelijkheid om zoveel mogelijk bezig te zijn aan de bouw.” Dat mag u gerust letterlijk nemen, want Ton en Jopie hebben veel meegewerkt. Behalve dat Ton zijn huis zelf ontworpen heeft, hij is architect, hebben hij en Jopie veel zwaar werk verricht. “Met weinig geld wilden we een mooi groot huis realiseren. Dan moet je veel zelf doen.” Zo heeft Ton bijvoorbeeld het volledige dak en de houten gevels zelf getimmerd en draaide Jopie haar hand niet om voor het stenen bikken en aanbrengen en afwerken van de gipsbeplating. Met het budget voor een ‘normale’ woning hebben ze zo een ware villa gerealiseerd.
Lijnenspel en karakter
Het lijnenspel van de villa is opvallend. Het houten dak lijkt wel een barcode, naadloos overlopend in de gevel. Goten zijn onzichtbaar weggewerkt. Het dak oogt stevig en solide, haast te zwaar voor de glazen gevel, die ruim de helft van het pand omlijst. Het stalen frame dat de constructie vormt, is subtiel weggewerkt. De lange stenen muur heeft in constructief opzicht geen enkele functie. Maar wat het wel doet, is het toevoegen van karakter en het verbinden van de binnenruimte met buiten. Dat doet hij met verve.
‘In en om het hele huis voel je overal karakter’
In het landschap
In en om het hele huis voel je overal het karakter. Het is anders dan typische nieuwbouw. Het komt door de slimme keuzes, zoals het ruwe hout en het spiegelende glas. Alles past perfect in het mooie landschap.
Dat is ook waar je op uit kijkt als je in de villa staat. “We kijken uit over een prachtige grote weel aan de overkant van de weg. In de zomer, als de heg dichtgegroeid is en we de weg niet meer zien, lijkt het wel onderdeel van onze tuin”, legt Jopie uit. “En ja, wandelaars kijken wel eens binnen en ook jonge gastjes, op de fiets op weg naar school, zwaaien regelmatig. Dat vind ik wel grappig, dan zwaai ik gezellig terug”, zegt Ton.
Verrassend comfortabel
Al mijmerend over de zomer, dat het buiten lekker is en de tuin in volle bloei zal staan, zitten we te praten in de heerlijk comfortabele en warme woonkamer. Iets wat je niet direct verwacht bij een huis met zoveel glas. “Dit is Tripple beglazing. Daarin zijn vijf lagen glas verwerkt, met twee tussenruimtes. Ontzettend sterk en net zo isolerend als een spouwmuur. Daarnaast hebben we ook warmtepompen voor onze vloerverwarming en badkamer.”
‘En dat alles gebouwd zonder tranen, maar met een brede glimlach’
Milieubewuste keuzes
De goede isolatie en warmtepomp zijn niet de enige duurzame keuzes, die Ton en Jopie hebben gemaakt. “We hebben ook voor grijs water gekozen. Daarmee gebruiken we regenwater om bijvoorbeeld onze toiletten mee door te spoelen. Financieel gezien heb je daar geen voordeel aan, maar we vonden het een fijn idee om daar geen drinkwater voor te gebruiken”, legt Jopie uit. En Ton: “Verder hebben we veel materialen van de oude woning en boerderij hergebruikt. Die was ooit door de opa van Jopie gebouwd. Jopie heeft nu alle steentjes stuk voor stuk schoon gebikt en het hout uit de woning hebben we tijdens de bouw als hulphout gebruikt.”
Al deze effort en keuzes hebben bijgedragen aan een prachtige, comfortabele en energiezuinige villa. Een tijdloze creatie, die waarschijnlijk door veroudering en verwering alleen maar meer karakter krijgt met de jaren. En dat alles gebouwd zonder tranen, maar met een brede glimlach. Chapeau.
Tekst Kim de Booij
Fotografie Limit Fotografie
