Chef-kok Jannis Brevet is bekend van driesterrenrestaurant Inter Scaldes in Kruiningen. Naast koken, heeft dit creatief talent nog een passie: kunst. Samen met zijn zoon Niels verkoopt hij stukken uit zijn privécollectie en eigen werk, onder de naam Atelier Brevet. Jannis vertelt over de kunst van het weglaten en creëren vanuit het Zero Waste principe.
Hoe is Atelier Brevet ontstaan?
“Bij Inter Scaldes waren al kunstwerken van mij te zien en af en toe werd daar ook eens wat verkocht aan gasten. Toen er steeds meer interesse ontstond, kwam mijn zoon Niels op het idee om mijn kunst op de markt te brengen. Zelf had ik daar nooit eerder aan gedacht, want voor mij is het echt een hobby. Niels besloot een website op te zetten en zo ontstond Atelier Brevet. We richtten samen een BV op, waarbij hij de verkoop en transport e.d. regelt en ik produceer. Naast mijn eigen werk, verkopen we ook stukken uit mijn privécollectie. Mijn vrouw Claudia en ik hebben veel kunst en het is fijn om af en toe je verzameling op te frissen. Als je iets verkoopt, kun je ook weer iets nieuw aanschaffen.”
Je was al op jonge leeftijd bezig met kunst, waar kwam die interesse vandaan?
“Die interesse heeft er altijd ingezeten. Mijn vader, broer en zus kunnen ook goed tekenen en schilderen. Ik wilde altijd architect worden, maar via een vakantiebaantje op mijn vijftiende rolde ik uiteindelijk de horeca in.”
Het duurde tot 2015 voor je het schilderen weer oppakte, hoe kwam dat?
“Als chef-kok had ik niet veel vrije tijd over. Ik werkte van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat en koos ieder jaar weer voor een nieuw bedrijf in een andere stad of zelfs het buitenland. Mijn passie voor kunst raakte daardoor een beetje in de vergetelheid. Ik legde de focus op andere dingen die op dat moment belangrijk waren.”
‘Als je iets verkoopt, kun je ook weer iets nieuw aanschaffen’
Verkoop je alles uit je collectie?
“In principe wel, maar er zijn zeker werken die ik, op dit moment in ieder geval, niet kwijt wil. ‘Horizontale verdieping’ van Klaus Staudt uit 1969 bijvoorbeeld, een unica. Ik heb ook twee andere ZERO Art kunstwerken van de Italiaanse kunstenaar Turi Simeti, ‘Segro Nero’ en ‘Olivetto Blanco’, die ik ontzettend mooi en veelzeggend vind. Ook die blijven voorlopig aan de muur.”
Fan van de ZERO Art beweging dus?
“De kenmerken van ZERO zijn licht, beweging en monochrome schilderkunst. Om met licht en schaduw te spelen, maakten de kunstenaars vaak gebruik van spijkers, reliëf en geribbelde oppervlakten. Men streefde ook naar een symbiose tussen natuur, kunst en techniek. ZERO-kunstenaars werkten meestal monochroom, vaak met zwart en wit, maar ook felle kleuren als rood, geel, blauw en goud. Daarnaast werd geëxperimenteerd met het gebruik van alledaagse voorwerpen als spijkers, watten, veren, munten en banden. Zelf werk ik ook graag met materialen, want ik ben van het Zero Waste principe. Ik vind het zonde om dingen weg te gooien en bewaar alles, met het idee dat het altijd nog een keer van pas kan komen. Meestal niet en dan ligt het er na twintig jaar nog, maar soms komt er toch iets uit. Zo stond er in Inter Scaldes een bank die ik gemaakt had van eieren en maakte ik een kunstwerk met de veertjes van een krielkip. In mijn werk ‘Never Ending Story’ zit as van een rookoven verwerkt. Vroeger rookte ik altijd zalm en die as heb ik bewaard en gezeefd. Als je het werk in het licht bekijkt, geeft dat een mooi effect. Maar ik hou ook van naoorlogse abstracte kunst: mooie penseelstreken, veel expressie en jaren zeventig kleuren. Zo heb ik thuis het werk ‘Cinematoma’ van cineast Edgard Pillet hangen. Waarin je, als je goed kijkt, een filmrol ziet. Totaal anders dan ZERO Art werken, maar ook erg mooi.”
Heb je één favoriete kunstenaar?
“Nee, want je kunt kunstenaars niet met elkaar vergelijken. Zo werkte Rembrandt met veel lichteffecten, wat ik erg mooi vind, maar ik kan een Karel Appel ook zeker waarderen. Je moet de gedachtegang van de kunstenaar zien, in welke tijdsgeest een werk is gemaakt, met welk materiaal… Dat speelt allemaal mee.”
Hoe zou je je eigen werken omschrijven?
“Mijn werken zijn een uiting van mijn emotie, gemoedstoestand en karakter. Als ik boos ben, schilder ik anders, dan wanneer ik blij ben. Zo maakte ik in 2003 het werk ‘After the fire’, nadat ons restaurant Inter Scaldes in vlammen opging. Een expressie van hoe ik me op dat moment voelde. Ik heb geen voorkeur voor één bepaald werk dat ik ooit gemaakt heb. Mensen vragen me ook vaak wat mijn favoriete gerecht is, maar ook daar kan ik geen antwoord op geven. Ieder kunstwerk heeft een verhaal, maar het is moeilijk uit te leggen waar een idee precies vandaan komt. Sommige kunstenaars geven ook geen titel aan hun werk, want het hoeft niet altijd een verklaring te hebben. Wat jij erin ziet of wat ik erin zie, hoeft niet overeen te komen.”
Waar haal je je inspiratie vandaan?
“Ik denk dat ik overal wel iets van meepik, van alle indrukken om me heen, en dat er dan op een gegeven moment iets ontstaat. Je ziet dingen, je gaat naar musea, je leest veel over kunst… Meestal trek ik me één of twee dagen terug in mijn atelier en ontstaat er iets. Voorheen hadden we bij Inter Scaldes een grote schuur waarin mijn atelier zat, nu heb ik mijn eigen ruimte aan huis. Ik zit daar echt ter ontspanning, om creatief bezig te zijn en mijn hoofd leeg te maken. De ene keer komt daar iets uit, de andere keer niet. Niets moet.”
Kun je jouw manier van koken en schilderen met elkaar vergelijken?
“Ik denk het wel. Ik kook heel minimalistisch, hou van de kunst van eenvoud en het weglaten. Er is niets zo moeilijk als eenvoudig schilderen of koken, want je kunt niets verbloemen of maskeren. Hoe minder ingrediënten op je bord, hoe moeilijker het wordt. Alles wat erop ligt, moet perfect zijn, want er is niets wat afleidt. Dat is soms in de kunst ook zo. Sommige kunstwerken die ik maak, lijken simpel, maar er zit vaak ontzettend veel werk in. Voor mijn werk ‘Lazurization II’ ben ik lang bezig geweest om de kleur blauw te krijgen die ik voor ogen had en heb ik heel wat malletjes gemaakt en hoeken berekend. Alles moet zo strak mogelijk zijn, daar ben ik heel perfectionistisch in.”
Hoe zie je de toekomst van Atelier Brevet?
“Ik ben graag creatief bezig en vind het leuk om te doen, voor mij is het geen commercieel product. Wel ben ik blij dat Niels af en toe iets verkoopt, in verband met ruimtegebrek… Op dit moment ben ik best druk en vind ik nog niet de rust voor het creëren van nieuwe werken. Mijn vrouw en ik zijn sinds september gestopt met Inter Scaldes en ik ben nu bezig met het geven van coaching aan hotels. Als ik binnenkort meer vrije tijd heb, is het de bedoeling om weer aandacht aan de kunst te geven. Ik kijk ernaar uit om hele dagen in mijn atelier te kunnen creëren.”
‘Wat jij erin ziet of wat ik erin zie, hoeft niet overeen te komen’
Tekst Gertie de Boey
Fotografie Elise Fluijt & Atelier Brevet
