‘The Barefoot Dutchman’
Een stoere, sterke kerel. Een echte mannen-man die de hele wereld aankan. Die indruk zou Anton Nootenboom, ‘The Barefoot Dutchman’, zomaar op je kunnen maken. Maar dat is nou net het probleem.
Anton groeide op in Goes en denkt daar met plezier aan terug. “Vooral die momenten in de zomer, lekker aan het water hangend bij het Goese Sas, wat drinken met vrienden.” Maar Anton zag ook veel van de rest van de wereld. “Ik weet het nog als de dag van gisteren”, begint hij. “Ik was zes jaar en kreeg van mijn ouders de keuze: op vakantie naar Disneyland Parijs of naar Tunesië. Ergens in mijn jonge hersenpannetje was ik toen al nieuwsgierig naar het onbekende, het avontuur.”
Levenslessen
Sinds die reis naar Tunesië volgende er vele andere reizen. “Ik vond het prachtig, al die andere culturen. Natuurlijk was ik ook geïnteresseerd in lekker spelen en zwemmen, zoals iedere jonge jongen dat is. Maar onbewust kreeg ik ook levenslessen mee zoals relativeren en waarderen wat je hebt. Die lessen, samen met de normen en waarden die ik later bij Defensie leerde, zijn bepalend geweest voor hoe ik nu in het leven sta. En natuurlijk ook de ervaringen die ik opdeed in Afghanistan, waar we in ernstige situaties terechtkwamen terwijl we de bevolking beschermden voor de Taliban. Het deed me beseffen dat je leven in één seconde voorbij kan zijn.”
Wereldreis
Na tien jaar bij Defensie besloot Anton dat het tijd was voor een wending. “Ik wilde reizen, nieuwe culturen ontdekken.” Het was een flinke stap om zijn baan en leven in Goes los te laten, maar: “Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je gedaan hebt, dan van de dingen die je nooit hebt geprobeerd. Mijn plan was om via Rusland, China en Azië richting Australië te gaan en dan maar kijken wat er gebeurt. Heel last-minute besloot ik mijn reisplan om te gooien en te beginnen in Australië. Daar aangekomen was ik meteen verliefd. De overweldigend mooie natuur en de ontspannen levensstijl. Hier werk je om te leven, niet andersom. Ik wilde hier nooit meer weg.”
‘Ik vond het prachtig, al die andere culturen’
Eenzaam en alleen
Anton verkocht zijn appartement in Goes, ging in Australië in de bouw werken en werd gelukkig in een relatie. Het leek het perfecte plaatje. “Totdat drie jaar later mijn relatie op de klippen liep. Ik was er helemaal van ondersteboven. Ineens realiseerde ik waar ik stond in mijn leven: in de dertig, gebroken hart, diep in de schulden door een restschuld op het verkochte appartement in Goes en ik deed werk waar ik een hekel aan had, maar kon vanwege mijn beperkte visum niks anders. Ik moest in een hostel gaan leven en begon vrienden kwijt te raken. Ik voelde me ongelofelijk eenzaam en alleen. Uiteindelijk kon ik ook niet meer gaan werken. Dan stapte ik in de auto en begon ik spontaan te huilen of hyperventileren. Het enige wat ik nog kon, was doelloos rondlopen.”
Hulp
Dat was dan ook wat Anton deed. Uren en uren aan een stuk, over de mooie stranden van Sydney. “Ik woonde op een prachtige plek en zag en realiseerde me dat wel, maar voelde het niet. Ik voelde gewoon helemaal niks. Ik werd helemaal gek van mezelf en probeerde hulp te zoeken bij hulplijnen, maar dat hielp voor mij niet en voor professionele hulp had ik geen geld.” Uiteindelijk vond Anton zijn redding in mindfullness. “Ik las er boeken over, luisterde eindeloos naar podcasts en bekeek filmpjes van gasten met dezelfde worstelingen. Ik besefte dat ik niet de enige was die hier doorheen gaat.”
Weer voelen
Het twee jaar voordat Anton er weer bovenop was. “Op dat moment wilde ik weer iets betekenisvols doen met mijn leven en mezelf terug uitdagen om het beste uit mezelf te halen. Als ik iets heb geleerd in het leger, is dat als je denkt dat je niet meer verder kunt, je pas 10% van je capaciteit hebt gebruikt. Dat wilde ik weer voelen. En ik wilde aan anderen laten zien wat één individu teweeg kan brengen. Ik deed het door een extreme wandeltocht naar het basiskamp van de Mount Everest aan te gaan, op blote voeten. Daarmee haalde ik geld op waarmee onder meer het opleidingssysteem voor onderwijs en gezondheidszorg in het Himalaya-gebied verbeterd werd.”
‘Als ik iets heb geleerd in het leger, is dat als je denkt dat je niet meer verder kunt, je pas 10% van je capacitieit hebt gebruikt’
Mental health
Na dit succes besloot Anton een nieuwe uitdaging voor een nieuw goed doel aan te willen gaan. “Ik wilde iets doen met mijn eigen ervaring. In Australië is mental health een megagroot probleem. Het afgelopen jaar telde het land 3.300 sterfgevallen door zelfmoord, waarvan 75% mannen. Volgens mij komt dat door de ouderwetse machocultuur die hier heerst, dat een man sterk moet zijn en geen emotie of zwakte mag tonen. Ik wil aantonen dat het juist heel sterk is om je problemen te durven aangaan, je emotie te tonen en erover te praten. Dat wil ik nu onder de aandacht brengen met mijn wandeltocht van Cairns naar Sydney.”
2.600 km op blote voeten
Cairns – Sydney is 2.600 kilometer. “Ik besef nu hoe ver het is. Mijn vader rekende het voor de gein eens uit. Het is net zo ver als een tocht van Goes naar Casablanca in Marokko.” En dat op blote voeten?! “Ik wilde mijn vorige prestatie overtreffen en mezelf opnieuw uitdagen. Ik wil 20 tot 25 kilometer per dag lopen, vier maanden lang, zonder rustdagen want dat zie ik als valsspelen. Ik hoop dat mijn prestatie, en dus het onderwerp, veel aandacht zal trekken. Ook nodig ik mannen uit om met me mee te lopen en over mental health te praten. Ik wil laten zien dat het juist tof is om dat te doen en ben ook benieuwd naar de verhalen van anderen.”
‘Ik wil 20 tot 25 kilometer per dag lopen, vier maanden lang, zonder rustdagen want dat zie ik als valsspelen’
Walk and talk
Dat dit praten al wandelend gebeurt, is volgens Anton heel waardevol. “Dat is zoveel ontspannener dan tegenover elkaar aan een tafeltje gaan zitten praten. Ik noem het de ‘walk and talk’ en hoop zoveel mogelijk mensen te inspireren om ook op pad te gaan met iemand waarvan ze weten dat diegene het moeilijk heeft. Ga wandelen en praat. Net als ik. Ik zie er misschien stoer uit, ze noemen me hier wel eens de Viking, maar in feite ben ik een zachtgekookt ei. Juist dat contrast vind ik leuk om te laten zien. Ik hoop dat het mensen wakker schudt, dat ze beseffen dat iedere man een mens met gevoelens is.”
Volg en steun Anton
Anton start zijn tocht in mei en hoopt er naast aandacht voor mental health ook een wereldrecord mee te behalen. Benieuwd hoe het hem vergaat? En hem steunen met een donatie? Check zijn website www.thebarefootdutchman.com en volg Anton via Instagram: @thebarefoot_dutchman.
Tekst Kim de Booij
