‘Een vreselijk eigenwijze auto’

Groot liefhebber van de ‘Laro’ is Arco Herrebout, eigenaar van Vormverbeeld. Arco tekende ondermeer voor recreatieparken in Zeeland, Friesland, Gelderland, Limburg en in de Ardennen, maar ook strandpaviljoens van de Belgische tot aan de Noord-Hollandse kust en woningen, bedrijfspanden en interieurs van Knokke tot Amsterdam. Zodoende komt hij met de Defender vrijwel overal. Per jaar stuurt hij zo’n 40.000 km in de Defender, wat veel is voor een dergelijke auto.

“Als vormgever heb ik de natuurlijke afwijking om voortdurend met esthetica bezig te zijn, wat voor mijn beroep uiteraard noodzakelijk is. Het tegenstrijdige is echter dat aan een Defender nagenoeg niets klopt. Alle vormen worden – zoals dit zo sympathiek heet – door ‘British engineering’ ingegeven. In dit geval door de naoorlogse schaarste van staal en de overdaad aan aluminium uit de vliegtuigindustrie. Normaal gesproken zoek je als vormgever naar een oplossing die vorm en functie op enige wijze verenigen, waar de balans ook ligt, maar bij de Defender lijkt dit op geen enkel gebied het geval. Niets is logisch en niets lijnt met elkaar.

Alles bij elkaar een vreselijk eigenwijze auto die hierin zijn gelijke niet kent. Het zegt wellicht iets over de Defender-rijders, die elkaar dan ook altijd groeten. Of dit uit sympathie, empathie, erkenning of schaamte is, weet niemand, maar dat ze er allen veel voor over hebben om een auto met zoveel onhebbelijkheden te rijden is wel een feit. Die herkenning is overigens nooit zonder plezier, of het nu in binnen- of buitenland is, het is een soort familie die elkaar veelal kent.

De Land Rover wordt al sinds 1948 bijna ongewijzigd gebouwd en dat maakt hem nagenoeg tijdloos. Misschien is het wel de meest duurzame auto die er is. Zelf rijd ik inmiddels in mijn vierde Land Rover. De eerste was een Discovery. Uiteraard had ik liever een Defender, maar omdat ik veel kilometers maakte heb ik hier jaren met veel plezier in gereden. Toen deze 300.000 km gelopen had, heb ik afscheid genomen en ben ik zakelijk een andere auto gaan rijden en kocht privé een Defender. Dit was een oude Defender die ik geïmporteerd heb uit Spanje. Het was een fantastische reis vanaf Malaga; samen met mijn zoontje reed ik midden door Europa. Een erg Spartaanse auto, maar geweldig voor de vrije tijd. Daktenten erop en steeds meer aanpassingen om er mee door het terrein te kunnen. Tja, als het Land Rover virus dan eenmaal toeslaat, is het niet meer te houden.

De onhebbelijkheden in het leven geven juist de kleur, dus die vergeet je toch weer en het gevoel van vrijheid is niet te evenaren. Om deze reden wilde ik er hele dagen in rijden, dus heb ik besloten om een Land Rover te laten bouwen bij Land’s End in Walsoorden. Van deels bestaande, maar ook nieuwe onderdelen is deze auto helemaal vanaf de bodem op maat gebouwd; chassis, aandrijflijn, motor, body, kleur, accessoires, etc.

Als ik voor werk op het strand moet zijn is het ideaal. Bovendien doe ik aan windsurfen en zo’n auto krijg je op het strand bijna niet vast. En de surfspullen kunnen makkelijk mee, ook als ik even voor of na het werk het water op wil. Als gezin kamperen we regelmatig en de Defender blijkt dan ook ideaal door de ruimte en elk terrein is eerder een uitdaging dan een belemmering. Overigens vinden de kinderen het terreinrijden schitterend, waardoor ik een

excuus heb om me te verschuilen achter hun plezier, waardoor ik mijn eigen kinderachtige gedrag een beetje camoufleer… De Laro staat dan ook regelmatig in de bagger en een riviertje is geen probleem. Hoewel er een lier aanwezig is, wordt deze nauwelijks gebruikt.

‘Als het Land Rover virus dan eenmaal toeslaat, is het niet meer te houden’

Als automobiel-ontwerper (onder andere in Italië) heb ik in heel veel mooie auto’s mogen rijden, maar die gingen op termijn toch altijd vervelen. Een Defender op geen enkele wijze. Je bent gedwongen om te onthaasten en dat scheelt dan weer veel verkeersboetes bovendien.

Na twee jaar fantastisch rijplezier heb ik afgelopen maand weer een Defender uit Spanje geïmporteerd. Deze keer met meer zitplaatsen (geen grijs kenteken) en van het laatste type, waardoor het comfort een heel stuk hoger ligt. Ook deze auto is volledig gedemonteerd en opnieuw gespoten en opgebouwd naar eigen wensen, tot in de kleinste details (tot de kleur van het stiksel in het stuur, kleur van de bouten, de kleur van de labels, etc. Het comfort is vergroot door extra isolatie en gemakken, zoals elektrische ramen, airco en cruise-control. De Defender is weer bij Land’s End gestript, gespoten en ik heb hem zelf weer opgebouwd. Kortom, weer een unieke, eigenwijze auto, waar ik met veel plezier heel veel tijd in hoop door te brengen.”